دانشمندان می‌خواهند ذرات غبار مهندسی‌شده را در سراسر جو مریخ پراکنده کنند تا آن را گرم کنند و درنتیجه این [سیاره] قابل سکونت شود.

این ایده نوآورانه یکی از چند روش تحول‌آفرین است که دانشمندان برای زمینی‌سازی مریخ پیشنهاد داده‌اند، به‌ طوری که بتوان آن را بیشتر شبیه زمین کرد تا شاید حتی به‌منزله خانه‌ای برای سکونت انسان‌ها استفاده شود.

در حال حاضر، سطح مریخ قابل سکونت نیست: این [سیاره] بسیار سرد است، پرتوهای زیان‌بار فرابنفش به آن برخورد می‌کنند، خاک آن شور است، هوایش رقیق است و هیچ نشانه‌ای از حیات در آن وجود ندارد.

دانشمندان حامی طرح این ایده می‌گویند که این روش جدید بیش از پنج هزار برابر از روش‌های پیشین کارآمدتر است.

این روش از منابعی استفاده می‌کند که به‌آسانی در مریخ در دسترس‌اند، بدون آنکه نیاز باشد مواد را از زمین منتقل کنیم یا آن‌ها را از خاک مریخ استخراج کنیم.

پژوهشگران هشدار می‌دهند که این پیشنهاد ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا به نتیجه برسد. اما بسیاری از پیشنهادهای دیگر ممکن است به‌دلیل حجم وسیع کار لازم برای عملی شدن غیرممکن باشند.

نخستین پیشنهادها برای زمینی‌سازی مریخ در اوایل دهه ۱۹۷۰ مطرح شد. پژوهشگران طی ۵۰ سال گذشته روش‌های مختلفی را برای شبیه‌سازی بیشتر مریخ به زمین پیشنهاد داده‌اند که هیچ‌یک از آن‌ها به مرحله اجرا نرسیده‌اند.

پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند که طرح جدید آن‌ها ارزش بررسی بیشتر را دارد، زیرا این پیشنهاد نشان می‌دهد که کار لازم برای گرم کردن مریخ به قدری که امکان وجود آب مایع فراهم شود، کمتر از چیزی است که پیش‌تر تصور می‌‌کردیم.

این روش کمی شبیه به اثر گلخانه‌ای است که ما در زمین تجربه می‌کنیم. سایر پیشنهادها نیز به انجام این کار با استفاده از گازهایی که به مریخ آورده شوند یا با معدن‌کاری پیچیده در خود این سیاره اشاره کرده‌اند.

پیشنهاد جدید، از آهن و آلومینیوم استفاده می‌کند که ظاهرا در مریخ فراوان است و ذرات غبار را به‌شکل تارها [و استوانه‌های] کوتاه در اندازه تکه‌هایی اکلیل‌مانند مهندسی می‌کند. این تارها گرما را حین خروج از سیاره به دام می‌اندازند و نور خورشید را به سطح بازتاب می‌دهند و اثر گلخانه‌ای ایجاد می‌کنند.

ادوین کایت، استاد علوم ژئوفیزیک در دانشگاه شیکاگو و نویسنده اصلی این مقاله، می‌گوید: «شما هنوز هم به میلیون‌ها تن [ماده] نیاز خواهید داشت تا این سیاره را گرم کنید، اما این میزان پنج هزار برابر کمتر از مقداری است که با پیشنهادهای پیشین برای گرم کردن جهانی مریخ نیاز بود. این امکان‌پذیری پروژه را به‌شکل قابل توجهی افزایش می‌دهد.»

محققان می‌گویند این روش برای اینکه انسان‌ها بدون تغییر هوای مریخ روی آن زندگی کنند به‌تنهایی کافی نخواهد بود، اما ممکن است به اندازه‌ای باشد که رشد میکروب‌ها و سپس محصولات کشاورزی را آغاز کند، که این به نوبه خود می‌تواند اکسیژن را به جو اضافه و آن را برای زیست انسان بیشتر فراهم کند.

این مقاله با عنوان «امکان‌سنجی گرم نگه داشتن مریخ با نانوذرات» در مجله «ساینس ادونسز» منتشر شده است.